Daar waar talent tot bloei komt | Interview met Pascale De Groote
Het Koninklijk Conservatorium Antwerpen, onderdeel van de Artesis Plantijn Hogeschool, is één van de locaties die we bezoeken in de Leergang Innoverend Leiderschap. Niet in de minste plaats om de creativiteit die deze locatie uitstraalt en tot bloei brengt, maar ook omdat het de thuisbasis is van Pascale De Groote. Zelf afgestudeerd aan dit Conservatorium, later Hoofd geworden van deze prachtige plek en inmiddels is ze Algemeen Directeur van de volledige AP Hogeschool Antwerpen. Dat op zichzelf is natuurlijk al een prachtig, persoonlijk verhaal over de ontwikkeling van leiderschap, dat nóg beter tot zijn recht komt op de plek waar het allemaal begon. Pascale vertelt over deze inspirerende plek, haar bijdrage en haar ervaringen met Avicenna.
Pascale, wat is volgens u de meerwaarde van het Koninklijk Conservatorium Antwerpen voor deze leergang?
“Dat is het voor mij om twee redenen. Allereerst is het natuurlijk de ideale plek omdat we hier zelf voortdurend bezig zijn met ontwikkelen van talent en potentieel en we proberen daar iedereen zoveel mogelijk in zijn of haar kracht te zetten. We maken dat iedereen daar de omkadering krijgt om zoveel mogelijk te maken van wat ze in zich hebben. Onze slagzin voor de hele hogeschool, niet alleen voor het conservatorium, is ook ‘laat zien wat in je zit’. Ik vind dat ontzettend belangrijk en het legt meteen een mooie link met de doelgroep van Avicenna. Als manager, directeur en bestuurder is dat toch waar je voortdurend mee bezig bent? Zorgen dat alle mensen om je heen zoveel mogelijk op de juiste plek zitten, dat ze in de teams goed kunnen samenwerken. Je bent heel erg gericht op dat ontwikkelen en juist inzetten van het talent dat je in huis hebt.
En ten tweede natuurlijk omdat het voor mij persoonlijk een belangrijke plek is, dat mijn verhaal ondersteunt. Het is de biotoop waar ik uit kom. Ik ben er zelf afgestudeerd in onze dansopleiding en dit is waar ik het eigenlijk allemaal ontwikkeld heb. Later ben ik als onervaren manager hoofd geworden van het Koninklijk Conservatorium Antwerpen in 2001. Ik had wel allerlei coördinerende taken gedaan, maar daar moest ik het dan ineens waarmaken, zonder enige managementopleiding. Mensen hadden vertrouwen in mij. Dit is de plek waar ik met dat vertrouwen aan de slag gegaan ben en mijn eigen potentieel op dat vlak heb ontwikkeld. Uiteraard zeker in het begin met vallen en opstaan. Je experimenteert, en dat kan en mag op deze plek”.
U geeft, naast uw persoonlijke bijdrage, ook altijd een rondleiding op locatie. Waarom?
“Laten we eerlijk zijn, het is gewoon een heel inspirerende plek. De tour doe ik meestal nadat ik mijn verhaal heb verteld en dan zie je dat de deelnemers pas echt begrijpen wat ik allemaal gezegd heb. Ik vind die koppeling ook heel leuk, om een stuk te kunnen toelichten en dan het echte leven eventjes te laten zien. Dat is natuurlijk iedere keer verschillend, want ik kan niet programmeren wat er in huis gebeurt. Ze krijgen natuurlijk wel de sfeer mee, ze zien de omgang van mensen met elkaar, ze zien de settings in de klassen en merken dan pas hoe confronterend en kwetsbaar één-op-één muziekonderwijs is. Het zet ze aan het denken”.
Wat maakt het contact met de Avicenna deelnemers voor uzelf zo boeiend?
“Eén van de redenen waarom ik dit zo graag doe, is natuurlijk dat ik heel graag vertel over mijn passie en wat mij zo nauw aan het hart ligt. Dat deel ik graag. Maar het zijn vooral de vragen en discussies tijdens deze sessies die voor mij enorm waardevol zijn. De deelnemers komen uit verschillende achtergronden en brengen hun unieke perspectieven mee. Dit zorgt ervoor dat ik continu nieuwe inzichten opdoe en mijn eigen manier van denken en werken blijf evalueren. De variatie in context en achtergrond van de deelnemers maakt elke sessie weer anders en verrijkend. Ze laten mij met een andere bril kijken. ”
Zoals u net vertelde bent u binnen deze organisatie gegroeid naar Algemeen Directeur van de AP Hogeschool. Een mooie stap, maar ook een uitdagende. Hoe heeft u dat aangepakt?
“Ik ben leidinggevend geworden in het Koninklijk Conservatorium, maar heb daar natuurlijk op verder gebouwd in mijn huidige functie. Reflectie is voor mij daarin een kernwoord, dat doe ik altijd en overal. Zeker bij die overstap van het conservatorium naar die veel grotere koepelorganisatie. Wat neem ik hier nu van mee? Wat moet ik echt anders doen? Wat betekent die grotere complexiteit, die grootschaligheid? Ik ging van 600 studenten naar 16.000! Daarnaast zet je ook een stap weg van je eigen inhoud, wat ook wel veel verandert in de blik waarop je naar de dingen kijkt. Je moet veel generieker kijken. Je zit minder dicht op de inhoud, dus het is voor mij steeds een uitdaging om bij die stap voldoende voeling met de inhoud te houden. Ik probeer daarom om op vele interne plekken en gelegenheden aanwezig te zijn. Het is ontzettend belangrijk om ook via minder formele kanalen info te krijgen. Om zelf goed te kunnen blijven aanvoelen hoe het er overal aan toe gaat. Ik hecht daar veel waarde aan en deel dat dan ook graag met de deelnemers”.
Vertelt u ook over minder goede ervaringen?
“Uiteraard. Je leert echt van elkaars ervaringen, de goede en de slechte. Het delen van goede praktijken is belangrijk, maar het delen van slechte soms nog meer. Je helpt er anderen mee op weg en behoedt ze misschien wel voor een misstap.”
Merkt u in al die jaren ook een verandering bij de Avicenna deelnemers?
“Ik denk dat die enorme aandacht voor het managen van mensen is toegenomen over die jaren heen. Vroeger was er meer aandacht voor de structuren, de processen, de formelere kant van de zaak. Nu ook maar het menselijke aspect komt neer naar voren. Dat is niet alleen in deze verhalen zo, maar dat zie je in de hele maatschappij. Er ligt accent op mensen, op de respectvolle omgang. En voor de rest, het enthousiasme van de mensen, de inzet, de betrokkenheid, daar zie ik geen verandering in. Die is nog net zo aanwezig als bij mijn allereerste bijdrage!”
